Rozdział 6

W drodze powrotnej gdy Emilka była już prawie pod swoim blokiem w którym mieszkała zadzwonił telefon . Wyjęła go z kieszeni a na wyświetlaczu było napis "OLA" .Po rozmowie z koleżanką która zaprosiła ją na herbatę udała się do mieszkania Oli .

Dziewczyny miło spędziły czas rozmawiały na różne tematy .

Gdy nadeszła godzina 22 Emilka pożegnała się i wyszła bo już póżna pora była.

Emilka gdy weszła do mieszkania ,nie mogła zrozumieć czemu ciągle o nim myślała znała go przecież nie długo . Ale ma w sobie coś takie że , nie można o nim zapomnieć . Gdy popatrzał na mnie wtedy przeszedł mnie miły dreszcz. Może trzeba zaryzykować ? Spróbować? A co jeśli się nie uda ? Nie chcę cierpieć znowu nie chcę przeżywać znowu tego po raz kolejny w życiu. Nic wejdę na komendę tak jak co dzień . Bo przecież Krzysiek to tylko mój kolega

Rano jak co dzień weszłam na komendę .Przebrana w mundur czekałam na Krzyśka którego nie było jeszcze a zawsze był szybciej .W końcu drzwi się otworzyły i wszedł Krzysiek 

- Cześć , Przepraszam korki na mieście i Tośka musiałem jeszcze zawieść do szkoły - Jesteś ?- zwątpiłem bo żadnej reakcji nie było z jej strony .

- Tak jestem - odpowiedziała wpatrując się w ekran telefonu.

- Idę się przebrać zaraz wrócę . Gdy wróciłem Emilka nadal się wgapiła w ten telefon.

- No chodż zaraz odprawa póżniej sobie popiszesz z tym twoim adoratorem  . Bo od początku nosa od telefonu nie odrywasz,- zażartowałem. Jak by wzrok zabijać to pewnie od tego morderczego spojrzenia Emilki leżał by już martwy .

- Bardzo zabawne . Proszę o kolejny . Bo dziś coś ci się żarty trzymają czyżby dobry humorek ?

- Tak dobry i powinien być na wyposażeniu każdego policjanta . Spojrzałem na Emilię i widziałem , że jednak dobrego humoru dziś nie ma 

- No chyba nie każdy . Dalej bo zaraz spóżnimy się na odprawę . - powiedziałam do Krzyśka i wyszłam z pokoju nie czekając na niego zbytnio.

Na patrolu Emilka się nie odzywała , nie rozumiałem tej przemiany zawsze taka uśmiechnięta lubiąca rozmawiać a teraz milczała .

-Porozmawiamy? - powiedział próbując przerwać tą głuchą ciszę która stała się krępująca .Jak ja mam z nim rozmawiać ? Jak nie będę się odzywać pomyśli że , się obraziłam więc będę obojętna .

- Emilka ? 

- Tak jestem wiesz zamyślałam się o tym facecie wiesz nie myślałam że, ludzie są do tego zdolni żeby wyrzucić telewizor przez okno. Tyle lat w policji a ludzie wciąż  zadziwiają co raz to nowszymi pomysłami .- powiedziałam rozmowa o pracy idealne neutralny grunt .

- No fakt ludzie są bardzo pomysłowi i mnie też naprawdę nie które rzeczy zadziwiają . A czasem myślę że , już nic mnie nie zdziwi -A co u ciebie słychać ? 

- A nic ciekawego w porządku po staremu - powiedziała tonem obojętnym , mogłem odczuć że , wręcz chłodnym .

Po skończonej służbie Krzysiek chciał zaprosić Emilię .

- A może pójdziesz ze mną na jakieś piwo dzisiaj bo zawsze Tośka do mojej mamy?

- Wiesz co nie dzięki . .Cześć .Pa - zebrała  wszystkie rzeczy z biurka . i wyszła.

Jak myślicie czemu Emilka traktuje tak chłodno i obojętnie Krzyśka ? 

Jak wam się podobało ?

Czekam na waszą opinię i komentarze,

I do zobaczenia do następnego .